P'tit-Doux

Site Menu

Articles
-
-
-

Dit verhaal is geschreven door Dr. J.J. Paijmans. Ik wil het je niet onthouden.

Er was eens een klein Belgisch bedrijf dat kleurpotloden maakte. De kwaliteit van deze kleurpotloden was niet bijzonder goed, en ze wilden ook nog al eens breken, maar de consument was toch erg tevreden. De kinderen bleven er zoet mee en als papa of mama ook eens wat wilden tekenen was het resultaat al heel gauw acceptabel, zeker wanneer de beschouwer enigzins kleurenblind was of een voorliefde had voor de stijl van Amerikaanse bordelen. Er was echter een probleem met deze kleuren: je had er wel een aparte lamp voor nodig, anders bleven ze flets en vaal. Gelukkig leverde P'tit-Doux, want zo heette dat bedrijfje, ook de geschikte lampen zodat niets het ongebreidelde kleurenfeest meer in de weg stond. Het enige probleem was misschien dat je kleurpotloden en je lampen wel uit hetzelfde jaar moesten zijn, want anders konden er opeens kleuren wegvallen - maar ja. Als je er zelf maar voor zorgde dat je steeds de laatste kleurdoos en de laatste gloeilamp bezat kon je zelf in ieder geval je kunstwerkjes blijven bewonderen, en als je buurman mee wilde genieten moest hij er maar voor zorgen dat hij ook altijd de laatste versies had.

Na enkele jaren waren de meeste Belgen zelfs zo gewend aan de kleurpotloden van P'tit-Doux dat ze deze ook op hun werk wilden gebruiken. Gelukkig waren de bijbehorende lampen niet al te duur, zodat aan hun verzoek gehoor werd gegeven. Bijna alle bedrijven schaften zich dus de P'tit-Doux bureaulampen aan en schroefden P'tit-Doux TL-buizen in het plafond. Dat nu alle rapporten en brieven die niet met de P'tit-Doux kleurpotloden waren geschreven onleesbaar werden, was geen probleem - iedereen gebruikte toch P'tit-Doux? En anders moesten de nakomers er maar voor zorgen dat ze zich ook de lampen en kleurdozen van P'tit-Doux aanschaften. Vooruitgang was vooruitgang, en je kwam toch ook niet op de fiets naar kantoor als je een auto kon betalen?

Toch deden zich af en toe kleine problemen voor. De nieuwe lichtarmaturen bleken een voedingsbodem voor virussen en het was niet ongebruikelijk dat hele afdelingen tegelijk in bed lagen te snotteren. Een nog vervelender eigenschap van het alom gebruikte P'tit-Doux licht was, dat wanneer je door een gewoon rood snoep-papiertje keek, bepaalde dunne zomerstoffen voor het oog onzichtbaar werden. De dikke truien van de secretaresses waren dus bepaald niet alleen om het virusgevaar te weren, maar ook om de eigen privacy te behoeden tegen de ‘crackers’, zoals deze schelmen werden genoemd, naar het knisperende geluid dat deze papiertjes maakten.

Maar ook deze wat onplezierige situatie had niet alleen nadelen. Omdat ook de Belgische PTT uitsluitend nog met P'tit-Doux licht werkte (hoe konden de sorteerders anders de met P'tit-Doux potloden geschreven adressen ontcijferen) kon de Belgische Rijkswacht, met volle medewerking van de gezagsgetrouwe directeur van P'tit-Doux, alle brieven dwars door de enveloppes heen lezen. Het behoeft geen betoog dat deze optie de veiligheid van de Belgische samenleving zeer ten goede kwam. Zo slaagde de gendarmerie erin om bandieten die gratis viltstiften uitdeelden, wegens “On-Belgische activiteiten” in de kraag te pakken en op te bergen.

Op deze manier verspreidden zich de zegeningen van het P'tit-Doux licht en de bijbehorende P'tit-Doux kleuren zich over het hele land. De schoolkinderen waren verplicht met P'tit-Doux materiaal te werken - de lampen aan het plafond waren immers van P'tit-Doux? Om dezelfde reden kon men alleen nog maar lesmateriaal gebruiken dat door P'tit-Doux was goedgekeurd, encyclopaedieën en geschiedenisboeken van andere uitgevers konden niet meer worden gelezen. De Belgische kranten en tijdschriften gingen de een na de ander over in de handen van P'tit-Doux; het had geen zin om met ander materiaal uit te komen als toch iedereen thuis en op z'n werk alleen maar P'tit-Doux licht gebruikte. Belastingformulieren, bankzaken en bekeuringen, allemaal op P'tit-Doux papier en met P'tit-Doux kleuren, en ten lange leste ging P'tit-Doux zelfs de stemhokjes en stemformulieren leveren voor de nationale verkiezingen, met speciaal opgeleid personeel om onder de P'tit-Doux lampen de stemmen te kunnen tellen.

Terwijl ik dit schrijf worden even over de grens de eerste palen in de grond geheid voor een reusachtige onderneming. Zoals in de zeventiger jaren het Belgische snelwegennet het eerste was dat helemaal verlicht werd, zo zal Belgie nu het eerste land zijn dat in z'n geheel overkoepeld wordt. Het ouderwetse zonlicht met alle bijbehorende problemen wordt definitief buitengesloten en heel Belgie zal zich voortaan kunnen koesteren in de stralen van P'tit-Doux.

En op de verkoop van snoep in rode papiertjes komt de doodstraf.

Paai
Met toestemming overgenomen.